Ваўчыная яма
Найбольш яскравым прыкладам твораў апошніх гадоў В. Быкава з’яўляецца аповесць «Ваўчыная яма». Адзінота і трагізм чалавечага існавання, дарэмныя імкненні іх пераадолець, сэнсастрата — галоўныя прыкметы дадзенага твора, якія прымушаюць па-новаму асэнсоўваць беларускую літаратуру і адлюстраваную ў ёй рэчаіснасць. «Ваўчыная яма» — твор гуманістычны, але адначасова і анты-чалавечны. Здаецца, у ім дзейнічаюць пэўныя героі, але яны не маюць нават імёнаў: проста салдат, проста Бомж. Ідучы рознымі жыццёвымі шляхамі, сышліся яны разам у страшным месцы — чарнобыльскай зоне, якая і стала іх апошнім прытулкам. Салдат-дэзерцір дзевятнаццаці гадоў ды стары алкаголік наўрад ці меркавалі калі-небудзь скончыць жыццё паяданнем жабаў з забруджанага балота, апынуўшыся ў ваўчынай яме, выкапанай чалавецтвам для сваіх блудных сыноў: «…каму хочацца лішні раз лезці ў атамнае пекла? Не хацелася і салдату, але во мусіў».
Амністыя
Бывай, зброя!
Вайна сусветаў
Выбранае
Выбранае
Гаспадар
Зацюканы апостал
З павагай да зямлі і да людзей...
Каласы пад сярпом тваiм. Кнiга II
Лісце каштанаў
Міласць князя Гераніма
Навелы
Напісанае застаецца
Новыя прыгоды Несцеркі
Пагарэльцы
Паляўнічы
Папараць-кветка
Петраград — Брэст
Прыкуты Праметэй. Антыгона
Пярсцёнак Лёвеншольдаў
Радавыя
Следчая справа Вашчылы
Соль
Страсці па Аўдзею
Тры жыцці княгіні Рагнеды
Тры жыцці княгіні Рагнеды
Фаўст
Хатынская аповесць
Хітры гідальга Дон Кіхот Ламанчскі
Хто смяецца апошнім
Янук, рыцар Мятлушкі